Ένας βρόγχος ατέρμονας, να γυρίζει νευρικά γύρω απ το τίποτα, να υπάρχει μοναχά για να ξοδεύει. Πόσο θα θελα να είμαι ποίημα, είμαι όμως λόγος πεζός γι'αυτό και τους φθονώ αυτούς που έχουνε ανάσα έμμετρη, βήματα με ρίμα, ένα δύο, δύο ένα . . . δεν είμαι εδώ για κανένα.
